Το περιεδρικό (πρωκτικό) συρίγγιο αποτελεί την επικοινωνία μεταξύ του εντέρου και του εξωτερικού δέρματος στη περιεδρική (πρωκτική) χώρα και είναι πιο συχνό στους άντρες παρά στις γυναίκες.
Η πλειονότητα των περιστατικών είναι ιδιοπαθής ή οφείλονται σε μικρές λοιμώξεις στους εσωτερικούς αδένες του πρωκτού, που καταλήγουν στη δημιουργία του συριγγίου (θεωρία crypto-glandular disease) ή περιεδρικού αποστήματους. Βακτήρια και περιττώματα μπορεί περιστασιακά να φράξουν έναν πρωκτικό αδένα, με αποτέλεσμα τη δημιουργία του συριγγίου ή και αποστήματος (συλλογή υγρού).
Τα πρωκτικά συρίγγια μπορούν να προκαλέσουν δυσάρεστα συμπτώματα, όπως πόνος, εκροή υγρού, δυσφορία και ερεθισμό του δέρματος. Οριστική λύση για το πρωκτικό συρίγγιο αποτελεί μόνο η χειρουργική θεραπεία, με εξαίρεση τα συρίγγια που μπορεί να οφείλονται σε Ιδιοπαθείς Φλεγμονώδεις Παθήσεις του Εντέρου.
Τα πρωκτικά συρίγγια ταξινομούνται με βάση τη σχέση τους με τα μέρη του συμπλέγματος του πρωκτικού σφιγκτήρα. Ο πρωκτικός σφιγκτήρας αποτελείται από τους μύες (έσω, έξη σφιγκτήρα) που επιτρέπουν τον έλεγχο των κοπράνων.
Αυτή η κατηγοριοποίηση είναι εξαιρετικά σημαντική και ιδιαίτερα βοηθητική για τον χειρουργό ώστε να λάβει τις κατάλληλες αποφάσεις για το σχεδιασμό του χειρουργείου.
Το περιεδρικό συρίγγιο έχει παρατηρηθεί ότι επηρεάζει πιο συχνά τους άντρες ηλικίας 20 έως 40 ετών απ’ ότι τις γυναίκες.
Η πλειονότητα των περιστατικών είναι ιδιοπαθής ή οφείλονται σε μικρές επιμολύνσεις της περιοχής που καταλήγουν στη δημιουργία του συριγγίου (θεωρία crypto-glandular disease). Άλλοι προδιαθεσιακοί παράγοντες και αίτια αφορούν:
Ο ασθενής συνήθως παρουσιάζεται με περιεδρικό πόνο ή έκκριση μείγματος πύου με αίμα. Σε περίπτωση αποστήματος μπορεί να συνυπάρχει ερυθρότητα του δέρματος της περιοχής καθώς και πυρετός.
Περιστασιακά, μπορεί να υπάρχει αιματοχεσία ή και συμπτώματα κατά την ούρηση, όπως επώδυνη ούρηση.
Συνοπτικά, τα συμπτώματα που μπορούν να παρουσιαστούν είναι:
Η διάγνωση είναι κλινική και στην πλειονότητα των περιπτώσεων γίνεται με την επισκόπηση και κλινική εξέταση της περιοχής, ενίοτε με τη πραγματοποίηση πρωκτοσκόπησης.
Η αντιμετώπιση των περιστατικών αυτών πρέπει να γίνεται από έμπειρους χειρουργούς εντέρου και ορθού καθώς είναι πολύ εξειδικευμένα περιστατικά και μπορεί να αποδειχτούν εξαιρετικά περίπλοκα.
Η διάνοιξη του συριγγίου είναι η μόνη θεραπεία που θεραπεύει το συρίγγιο 100%. Ωστόσο, θυσιάζεται ένα μικρό μέρος του σφικτήρα και μπορεί να επηρεάσει την εγκράτεια στα κόπρανα σε ένα μικρό αριθμό ασθενών. Γι’ αυτό πραγματοποιείται σε ασθενείς, όταν δεν επηρεάζεται σημαντικό ποσοστό του σφικτήρα και συνήθως μετά από αποτυχία άλλων μεθόδων.
Στην προσπάθεια να αποφευχθεί η διάνοιξη μέρους του σφικτήρα, έχουν εξελιχθεί διάφορες άλλες τεχνικές όπως LIFT, κόλλα, VAAFT, χειρουργικές τεχνικές με κρημνούς, laser και άλλες.
Παρακάτω παρουσιάζονται μερικές από τις πιο σύγχρονες μεθόδους θεραπείας:
Το πλεονέκτημα αυτών των τεχνικών είναι ότι δε θυσιάζουν το σφικτήρα και μπορούν να επαναληφθούν. Η κάθε τεχνική μπορεί να χρησιμοποιηθεί με διαφορετικές ενδείξεις. Μερικές φορές μπορεί να χρειαστεί συνδυασμός τεχνικών για την επίτευξη του επιθυμητού αποτελέσματος.
Ο κ. Γεωργίου Παναγιώτης έχει μεγάλη εμπειρία στην αντιμετώπιση απλών αλλά και περίπλοκων περιεδρικών συριγγίων με όλες τις ανωτέρω τεχνικές. Έχει εργασθεί και εκπαιδευτεί στο St Mark’s Hospital, το μεγαλύτερο κέντρο αναφοράς στο Ηνωμένο Βασίλειο για την αντιμετώπιση περίπλοκων συριγγίων.
Γενική Χειρουργική
Παθήσεις Εντέρου
Developed & Designed by Zonepage