Παγκρεατίτιδα είναι η νόσος κατά την οποία προκαλείται φλεγμονή στο πάγκρεας. Διαχωρίζεται σε δύο βασικά είδη, στην οξεία παγκρεατίτιδα και στη χρόνια παγκρεατίτιδα. Ανάμεσα στα πλέον συνηθισμένα συμπτώματα της είναι ο πόνος στο επιγάστριο, το αίσθημα ναυτίας και η τάση προς έμετο. Σε ασθενείς με χρόνια παγκρεατίτιδα είναι αρκετά συνηθισμένο το φαινόμενο ακούσιας απώλειας βάρους, με τον ρυθμό της απώλειας να επιταχύνεται με την εξέλιξη της νόσου.
Το πάγκρεας είναι ένας αδένας στην κοιλιακή χώρα, ο οποίος βρίσκεται πίσω από το στομάχι και σε επαφή με το αρχικό τμήμα του λεπτού εντέρου (δωδεκαδάκτυλο). Απελευθερώνει ένζυμα που συμβάλλουν στην αφομοίωση των τροφών και παίζει σημαντικό ρόλο στο μεταβολισμό της γλυκόζης. Η απελευθέρωση παγκρεατικών ενζύμων στο λεπτό έντερο είναι σημαντική για την εύρυθμη λειτουργία της πέψης, γεγονός το οποίο καθιστά το πάγκρεας απαραίτητο για τον ανθρώπινο οργανισμό.
Η παγκρεατίτιδα χωρίζεται σε οξεία και η χρόνια:
Το κύριο σύμπτωμα τόσο της οξείας όσο και της χρόνιας παγκρεατίτιδας είναι ο πόνος στην άνω κοιλιακή χώρα που μερικές φορές μπορεί να ακτινοβολεί στην πλάτη.
Τα συμπτώματα της οξείας παγκρεατίτιδας μπορεί να περιλαμβάνουν:
Τα συμπτώματα της χρόνιας παγκρεατίτιδας είναι παρόμοια με εκείνα της οξείας παγκρεατίτιδας. Αλλά ακόμη μπορεί να περιλαμβάνουν:
Τα αίτια που μπορούν να οδηγήσουν σε μία κρίση παγκρεατίτιδας ποικίλουν, ενώ είναι αρκετά συχνό να συνυπάρχουν δύο ή περισσότεροι προδιαθεσικοί παράγοντες.
Ενδεικτικά, οι καταστάσεις που μπορεί να οδηγήσουν σε οξεία παγκρεατίτιδα περιλαμβάνουν:
Διάφοροι παράγοντες αυξάνουν τον κίνδυνο ανάπτυξης παγκρεατίτιδας. Αυτοί μπορεί να περιλαμβάνουν:
Ένας συνδυασμός παραγόντων, όπως το κάπνισμα και το οικογενειακό ιστορικό παγκρεατίτιδας, αυξάνει τις πιθανότητες ανάπτυξης της πάθησης.
Για τη διάγνωση της παγκρεατίτιδας, ο ασθενής θα πρέπει να υποβληθεί σε μια σειρά εξετάσεων, κατόπιν της λήψης ολοκληρωμένου ιατρικού και οικογενειακού ιστορικού.
Ο ιατρός, μετά από τη λήξη ιστορικού και την ολοκλήρωση της κλινικής εξέτασης, διενεργεί μια σειρά από εξετάσεις αίματος και ούρων, καθώς και απεικονιστικές εξετάσεις. Έλεγχοι όπως η αξονική και μαγνητική τομογραφία κοιλίας παρουσιάζουν αναλυτικά την κατάσταση στην οποία βρίσκεται το πάγκρεας, τη σοβαρότητα της φλεγμονής που έχει υποστεί το όργανο, καθώς και τυχόν συνυπάρχουσες ανωμαλίες.
Μεταξύ αυτών:
Εργαστηριακές εξετάσεις: Αμυλάση αίματος και ούρων, λιπάση αίματος, μέτρηση αιματοκρίτη, ουρίας και ασβεστίου. Παράλληλα, σε ασθενείς με παγκρεατίτιδα μπορεί να παρατηρηθεί αύξηση των λευκών αιμοσφαιρίων, γεγονός το οποίο καθιστά απαραίτητη την καταμέτρησή τους.
Απεικονιστικές εξετάσεις: Υπερηχογράφμα κοιλίας, αξονική τομογραφία άνω κοιλίας. Η τελευταία αποτελεί την σαφέστερη απεικονιστική μέθοδο για τη διάγνωση της οξείας παγκρεατίτιδας, καθώς και βοηθά στην παρακολούθηση της πορείας της νόσου.
Η θεραπεία για οξεία ή χρόνια παγκρεατίτιδα είναι, στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, συντηρητική και απαιτεί την εισαγωγή του ασθενή στο νοσοκομείο. Το πάγκρεας έχει βασικό ρόλο στην πέψη των τροφών και χρειάζεται ξεκούραση για να επουλωθεί. Για το λόγο αυτό, χορηγούνται στον ασθενή ενδοφλέβια υγρά και φάρμακα, όπως τα αναλγητικά, ενώ σπανιότερα συνιστάται η χρήση ενδοφλέβιων αντιβιοτικών.
Πρόσφατες μελέτες έχουν δείξει ότι η γρήγορη σίτιση του ασθενή επιταχύνει την ανάρρωση. Οι πιο πολλοί ασθενείς αισθάνονται καλύτερα μετά από μερικές μέρες, ωστόσο άλλοι ασθενείς χρειάζονται περισσότερο χρόνο, αναλόγως της βαρύτητας της παγκρεατίτιδας, για να αναρρώσουν επαρκώς. Σε περιπτώσεις που η συντηρητική θεραπεία αποβεί ανεπαρκής, τότε προτείνεται η χειρουργική θεραπεία.
Η χειρουργική επέμβαση στο πάγκρεας σπάνια χρειάζεται πλέον καθώς οι περισσότεροι ασθενείς θα ανταποκριθούν πάρα πολύ καλά στη συντηρητική θεραπεία. Χειρουργείο απαιτείται σε περίπτωση που η παγκρεατίτιδα οφείλεται σε πέτρες στη χολή (χολολιθίαση), αν η κατάσταση του ασθενούς το επιτρέπει. Το χειρουργείο γίνεται λαπαροσκοπικά και με σκοπό την αφαίρεση της χοληδόχου κύστης (Λαπαροσκοπική Χολοκυστεκτομή).
Η λαπαροσκοπική χειρουργική διασφαλίζει σήμερα υψηλά ποσοστά επιτυχίας, μειώνοντας σημαντικά τον κίνδυνο επιπλοκών και τον μετεγχειρητικό πόνο, επιταχύνοντας παράλληλα την ανάρρωση του ασθενή μετά το χειρουργείο. Γενικά, οι ελάχιστα επεμβατικές χειρουργικές μέθοδοι (λαπαροσκοπική και ρομποτική χειρουργική) διασφαλίζουν τη μέγιστη δυνατή ασφάλεια για έναν ασθενή, όταν πραγματοποιούνται από έναν έμπειρο χειρουργό με πολυετή εμπειρία στον χώρο.
Ο Γενικός Χειρουργός Παναγιώτης Γεωργίου διαθέτει μεγάλη εμπειρία στην λαπαροσκοπική χειρουργική. Έχει εργαστεί σε μερικά από τα μεγαλύτερα νοσοκομεία του Λονδίνου, όπως είναι και το Hammersmith Hospital, το οποίο είναι κέντρο αναφοράς στη χειρουργική Ήπατος και Χοληφόρων.
Γενική Χειρουργική
Παθήσεις Εντέρου
Developed & Designed by Zonepage